Wiesbauer laat in de thuiswedstrijd niets aan het toeval over
De SPMT van Wiesbauer staat klaar aan het dok in Marbach, praktisch voor de deur van het hoofdkantoor in Bietigheim-Bissingen. Een schip met een generator van 318 ton en een gasturbine van 335 ton aan boord staat klaar om te worden gelost. Teamwerk is nu vereist.
De bestemming van de twee onderdelen is de in 1942 gebouwde kolencentrale Marbach am Neckar. "Deze energiecentrale dient als zogenaamde koude reserve voor de energievoorziening in Baden-Württemberg en vooral in het nabijgelegen Stuttgart", zegt Cometto Sales Manager Joachim Kolb, die de algemene voorwaarden beschrijft. "Dit betekent dat de centrale, met zijn korte aanlooptijd, pas opstart als er bijzonder veel elektriciteit nodig is."
In de tandemlift vanaf het schip
Om de weg naar de montageplaats te vinden, is een interactie van verschillende hef- en aandrijfinrichtingen noodzakelijk. Vanwege de noodzakelijke reikwijdte boven een gebouw worden in eerste instantie twee rupshijskranen ingezet: een Demag CC 2800 van Wiesbauer en kraanverhuurder Neeb levert een Liebherr LR 1600. In de tandemlift worden de onderdelen voorzichtig uit het schip getild en over een magazijn.
Beide rupskranen bewegen dan synchroon achteruit naar de gelegde draglineschotten. Nu is het tijd voor de zelfrijdende Cometto SPMT. Joachim Kolb onderstreept de teamgeest in dit project: "Wiesbauer ondersteunt deze verhuuroperatie met aslijnen uit de vloot van Schares Autokrane GmbH." Al met al bouwen de experts een zij -aan-zij combinatie met 2 x 12 assen lijnen samen. Het geheel wordt aangedreven door twee Power Pack units met een vermogen van 129 kW (258 pk) en 202 kW (274 pk).
Nauwkeurig, zelfs door het oog van een naald
De resulterende combinatie met een indrukwekkende totale breedte van 5.330 millimeter baant zich een weg tussen de rupskranen, nauwkeurig aangestuurd door Leonard Schmid . De combinatie voert vervolgens een carrousel van 90 graden uit voor de twee kranen en positioneert zichzelf om de lading op te pakken. Na nog een carrouselrit van 90 graden gaat het weer tussen de kranen door op de transportweg in de richting van de elektriciteitscentrale.
Eenmaal daar laat de bemanning met gemak een laatste bottleneck in de buurt van de fabriekspoort achter. "En om de vracht naar de kraan te brengen, trekt de zelfrijdende Cometto nog een troef uit de mouw", zinspeelt Joachim Kolb op de elektronische besturing. "Omdat dit de enige manier is om dergelijke lasten tot op de millimeter nauwkeurig te positioneren. Het motto van Wiesbauer past maar al te goed: 'Maakt hard werken makkelijk!'”